Ik leef... Ik droom... Ik slaap ... Ik ontwaak... Ik eet... Ik drink... Ik poep en ik pies... Ik hoest... Ik lees... Ik kijk, luister, ik voel en ik proef kortom ik neem waar... Ik lichaam... Ik denk...

Maar ik waai ook... Ik schijn... Ik wolk... Ik rijd en ik vlieg en ik fluit, ik fiets en ik loop... Ik sport... Ik groei en ik bloei... Ik sterf en ik wordt geboren... Ik bouw en ik breek weer af...

Ik water... Ik brand... Ik vries... Ik lucht... Ik maak... Ik houd in stand... Ik vernietig... Ik...



Ik ben en ik ben niet.... Ik is niet jou geworden... Ik was er al voor jou... Ik is als enige altijd nu maar voor tijd en ruimte... Ik ben niet te vangen... Niet in welk woord of methode dan ook... Ik kan niet ervaren worden alle ervaring verschijnt in mij... Alles komt en gaat in mij die nooit kwam of zal gaan...

Wat komt en gaat is als een verschenen droom of illusie, zo echt... Zo mooi of verschrikkelijk zolang het duurt... Maar echt of niet echt aan wie verschijnt de wereld? Het hele universum? Aan mij... Maar wie is ik?

Wat wordt gezien als ik afgescheiden van de rest, de verkramping van identificatie met lichaam en geest, dat ik wanneer gezocht is nooit gevonden... Gedachten over wie, wat of hoe ik ben, een gevoel een afgescheiden ik te zijn verschijnen objectief aan mij... Je bent je bewust ervan, waar komen ze vandaan? Waar zijn ze dan nu? Blijf kijken, je bent al dat wat ze ziet... Vraag je af wie ben ik? Vraag je af wie zich dat afvraagt...

Wat je denkt te zijn is als je in schemerlicht een enge man denkt te zien die na beter te kijken een vogelverschrikker blijkt te zijn. Heeft de man ooit echt bestaan? Kan de man iets doen om zijn ware ik te herkennen? Al die tijd was er alleen de vogelverschrikker.



Alles is als een reflectie van je ware zelf, het is als ware je een spiegel, alles kan erin verschijnen maar de reflectie zal nooit de spiegel kennen of ervaren...


Wanneer dit voorbij gedachten duidelijk wordt kan dit gepaard gaan met bliss, een gelukzalig gevoel, dit zal je willen blijven herhalen, permanent maken, prachtig voor een lange tijd maar een val, niets maar dan ook niets in de verschijning kan en zal ooit permanent worden, het verschijnt in jou, mooi maar aan wie verschijnt het, wat is het onveranderlijke nooit stoppende jou voorbij aan bliss, aan zijn en niet zijn?

Ik... voor ik en jij, voor alles en niets, voor elk idee... Pas als Dat alleen kun je zeggen ik ben Dat en Dat is Alles!...

Dat doet of het dit alles wordt maar er is alleen Dat met de superimpositie dat de wakende droom echt is... Dat is het enige einde van alle ellende, alle onzekerheid...

En toen kwam er een olifant en die blies het verhaaltje uit!